ایران یکی از اولین مناطقی در دنیا است که کشاورزی در آن شروع شده است. طبق برآورد کارشناسان حدود یک سوم از سطح کل کشور ایران قابلیت کشاورزی دارد و به کمک آن می توان غذای حدود ۲۰۰ میلیون نفر را از آن برداشت کرد. وجود اقلیم ها و میکرو اقلیم های متنوع، تنوع گونه های کشت، سطح زیر کشت قابل توجه و … از جمله نقاط قوت کشاورزی ایران است.

اما از طرفی به دلایل متعددی چون کاهش نزولات آسمانی و منابع آبی، افزایش جمعیت و تغییر عادات غذایی و موارد دیگر، در سال های اخیر توجه به افزایش بهره وری آب در بخش کشاورزی افزایش یافته است. در این خصوص در سال های اخیر رویکرد به سیستم های نوین آبیاری و کشت در محیط های کنترل شده به شدت افزایش پیدا کرده است.

برطبق آخرین آمار ایران رتبه اول دنیا را در تولید محصولاتی چون زعفران، خاویار، پسته، زرشک و محصولات توتی را دارد. همچنین ایران رتبه دوم تولید خرما و زرد آلو و رتبه سوم تولید خیار، گیلاس، هندوانه، طالبی و سیب را دارد.

با این وجود متاسفانه ایران در بازارهای صادراتی جایگاه مطلوبی ندارد. کارشناسان علل متعددی از جمله متغیر بودن کیفیت محصولات، عدم وجود الگوهای کشت پایدار، فقدان بسته بندی های مناسب، نبود پایانه های صادراتی مجهز و سیستم حمل و نقل ضعیف را از جمله دلایل پایین بودن سرانه صادرات ایران در بخش محصولات کشاورزی در مقایسه با سایر کشورهای جهان بر شمرده اند.