Circular Economy یا اقتصاد چرخشی، دایره ای یا مدور به معنای سیستم اقتصادی تولید مبتنی بر کاهش اتلاف، هدر رفت و استفاده بهینه از منابع موجود است. در چنین سیستمی هدر رفت مواد اولیه، انرژی و تاثیرات ثانویه ناشی از تولید، مانند اثرات زیست محیطی، در کمینه ترین حالت ممکن هستند. این کار با طراحی کالاها با مدت زمان کاربری بالا و قابلیت استفاده مجدد، تعمیر و نگهداری اصولی و طراحی بر پایه بازیافت ممکن می شود.

اما EPR استراتژی است که اولین تجربه به کارگیری آن در سال 1990 میلادی در سوئد رخ داد. در این راهکار تمامی هزینه های مربوط به یک کالا در طول زمان کاربری آن برعهده تولید کننده کالا است. با اجرای این تعهد به صورت خودکار تولید کننده به سمت طراحی کالاهایی می رود که کمترین تاثیرات زیست محیطی را دارند و تفکر طراحی برای استفاده مجدد و همچنین بازیافت سرلوحه کاری مهندسان و طراحان می شود. برای مثال در کشور آلمان تنها در بازه بین سال های 1991 تا 1998 میلادی با اجرای سیاست های صحیح در حوزه EPR، سرانه مصرف مواد اولیه مورد استفاده در تولید بسته بندی ها 13.4 درصد کاهش پیدا کرد و از 94.7 کیلوگرم به 82 کیلوگرم به ازای هر شخص رسید.

از جمله دیگر سیاست های کلی برای کنترل آلودگی های زیست محیطی ناشی از پلیمر ها افزایش مالیات کالاهای غیر ضروری پلیمری برای مصرف کنندگان است. اتحادیه اروپا در تلاش است تا سال 2030 میلادی تمامی پلیمر های مورد استفاده در صنعت بسته بندی را ملزم به بازیافت شدن یا قابل استفاده مجدد بودن کند.