در هر کشوری صنایع نظامی علاوه بر تامین امنیت جامعه، موجب پیشرفت در بخش های صنعتی آن کشور نیز می شوند. صنایعی چون خودروسازی، غذا، دارو و پوشاک مهمترین پیشرفت های خود را زمانی رقم زدند که متوجه نیاز صنایع نظامی شدند. برای مثال برای اولین بار در جنگ استقلال آمریکا، سال 1775 میلادی، کنگره کانتیننتال جیره های غذایی را برای سربازان درگیر در جنگ طراحی کرد. این جیره ها معمولا شامل مقدار کافی برنج و گوشت برای فعالیت یک سرباز در یک روز بودند. در ادامه در جنگ داخلی آمریکا، سال 1861 میلادی، با ورود قوطی های فلزی به بسته بندی مواد غذایی تحولی در جیره های نظامی ایجاد شد. با ورود این راه حل زمان ماندگاری مواد غذایی افزایش می یافت و از طرفی امکان بسته بندی و نگهداری طولانی مدت غذاهای نیمه آماده و فرآوری شده مهیا شد. سرانجام در سال 1978 میلادی با همکاری مشترک صنایع غذایی و ارتش ایالات متحده آمریکا، تحول عظیمی در بسته بندی غذاهای نیمه آماده ایجاد کردند. این بسته بندی ها موسوم به Retort Packaging، راه حلی با وزن کم، افزایش دهنده زمان ماندگاری، منعطف و ارزان برای بسته بندی مواد غذایی نیمه آماده مانند انواع جیره های نظامی، غذاهای دریایی، گوشت، برنج، سس، غذاهای حیوانات و … در مقایسه با بسته بندی های فلزی هستند.

ویژگی اصلی این نوع بسته بندی در مقایسه با پلاستیک های عادی، مقاومت ساختار آن به دمای بالا است. دمای بالا برای فرایند استریلیزه کردن محتوی درون بسته بندی و سپس آماده کردن غذا لازم است. این نوع بسته بندی از ساختار چندلایه بهره می برد و به روز ترین فناوری های موجود در حوزه مواد اولیه و ماشین آلات تولید در تولید آن استفاده می شود. هریک از پلیمرهای مورد استفاده در ساختار چند لایه یک وظیفه مهندسی برعهده دارند. دوخت پذیری، افزایش خواص مکانیکی، کاهش عبور پذیری گازهای مختلف به منظور افزایش زمان ماندگاری مواد غذایی و چاپ پذیری وظیفه هریک از پلیمرهای به کار رفته در این ساختارها است. از جمله پلیمرهای مورد استفاده در این نوع بسته بندی می توان به انواع PE (پلی اتیلن)، PP (پلی پرویپلن)، PA (پلی آمید)، PET (پلی استر)، PS (پلی استایرن)، EVOH (اتیلن وینیل الکل) و چسب های بین لایه ای اشاره کرد. همچنین گاهی اوقات در این ساختارها از آلومینیوم نیز به منظور کاهش عبور پذیری ساختار در برابر اکسیژن استفاده می شود.